Ik hou helemaal niet van ruzie. Zo vermoeiend, zeker als je in plaats daarvan geweldige love & peace kunt hebben. Toch komt het weleens voor, en gek genoeg vaak in potterige omgevingen, terwijl ik toch zelf van de Griekse beginselen ben.
Afgelopen weekend bezocht ik met een vriendinnetje de Gay Pride, het buitenfeest bij het Homomonument was afgelopen, dat vonden we jammer, dus we vroegen bij wat doorgewinterde ‘collega’s ‘ naar een geschikte volgende aanlegplaats. Deze dames wisten het even niet dus besloten we naar mijn favoriete reltent Saarein te gaan. Doorgaans word ik direct met een stevige dosis agressie bejegend zodra ik mijn neus maar om de hoek steek van een dergelijke damesgelegenheid. Weet niet hoe het komt, maar om dat te testen ga ik zo eens per half jaar dan toch op ‘zakenreis’. Zaterdag werd me dit ernstig afgeraden door mijn doorgewinterde ex (dat wordt knokken Heleen!). De laatste keer ging het daar namelijk inderdaad mis. Ik verzocht een vrouw of ze even mijn barkruk bezet wilde houden omdat ik een kop soep ging halen. Dat deed ik gewoon door te vragen Hee kun jij even etc? Waarop het antwoord was Ik heet geen Hee. Maar….bracht ik verbouwereerd uit…ik bedoel er niets mee hoor…en ik weet je naam toch niet?? Na een korte discussie merkte ik nog op Ben je soms ongesteld of zo? Oei…Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje: ik moest me daar maar niet meer vertonen want de volgende keer zou het knokken worden…
Enfin. Deze keer hingen we wat rond in het donkere rookhol beneden, we praatten op beschaafde toon met wat Françaises uit Nice tot we besloten verder te gaan kijken in een club.
En toen gebeurde het: toch nog ruzie! Na een onhandige kamikazeactie om een knoerhard rijdende taxi op de gracht te ontwijken schampte ik lichtjes de fietstas van een vrouw van in de dertig. Verontwaardigd riep ze wat ik wel niet dacht. Maar toen had ik al sorry gezegd. En er was eigenlijk helemaal niets aan de hand! Haar vriendje, type UvA-afgestudeerde dat veel reflecteert op de wereld, dacht daar duidelijk anders over. Ben jij DEBIEL of zo?? Schreeuwde ie. Ik stond zo’n 15 meter van hem af en riep terug Debiel? Man ik heb een IQ van 150 plus! Dit was duidelijk te veel. Onze held gooide zijn fiets midden op straat en kwam in gevechtshouding met geheven vuisten op me af. Mijn vriendin stond er tussen in en riep Hee man relax!! Ben je soms dronken of zo??? Wilde de intellectueel weten. Ik fietste weg met vriendinnetje achterop en riep achterom: maak een afspraak met je dokter!
Benieuwd hoe ze verder naar huis zijn gefietst, en of het later nog gezellig was. En dacht nog: zou meneer zich misschien geïntimideerd hebben gevoeld door al die zwermen gays om zich heen dit weekend? Vond ie dat ie zo’n brutale pot eens een lesje moest leren? Indruk maken op zijn vriendinnetje?
Ach je weet het niet. In elk geval had ik zondagmorgen best spijt dat het niet tot matten was gekomen. Dát had ik pas stoer gevonden. En tenslotte hou ik mijn oefeningetjes in de gym goed vol, vooral die voor de armen.
Moet ik nu echt nog een heel jaar wachten?
