Niet met bier gooien. Opzupen! Stond op het opgeplakte A4-vel. Jammer. Geen glimmende tieten. Het heukers-weekend hadden we net gemist. Dan maar binnen, in zaal Witkamp. Ook midden in de Achterhoek. Het concert was op zondag en begon om 2 uur ’s middags. We arriveerden rond 1 uur in het gehucht. Onze eerste gang was naar hotel Stegeman, 70 meter verwijderd van zaal Witkamp. We staken ons in adequate kleding. Vanonder mijn kast had ik die ochtend de laarzen tevoorschijn getoverd waarmee ik drie jaar geleden carnaval vierde in Den Bosch. Er zaten nog sporen op van opgedroogd braaksel en bier. Ook mijn carnavalsbroek, een ouwe Levi’s met enorme scheuren, en een kort strak geel Brasil shirtje voldeden. De clientèle aan de bar beneden wenste ons veel plezier bij het heuken. Eerst even naar de snackbar tegenover Witkamp. Fricandel speciaal, friet speciaal en patat oorlog. Er hingen wat Normaalfans rond op witte plastic stoelen. Allemaal met tattoo of shirt met NORMAAL/OEREND HARD. Om de hoek kwam een gepimpte Ford Escort. Er was softijs met chocodip of discodip.
Zijn hier ook boeren in de zaal?? Schreeuwde Benny Jolink na de overrompelende binnenkomer. Dat werd door de zaal bevestigd. Ook wij gilden met opgeheven arm JAAAAAAA!!! Ik had al zo’n vermoeden…bromde Benny door zijn microfoon. De meeste teksten behandelden het wel en wee van de boerenstand. Zoals Rennen of Stilstaan. Nee, het leven van een boer is niet meer wat het was. Maar we zijn trots, godverdomme, dat we boer zijn. En het leven is goed hier in de Achterhoek. Wat hebben wij in de Randstad te zoeken? Helemaal niks toch zeker? Ik stond te zwieren met een boer op klompen met een sigaar. Na een tijdje schreeuwde hij of ik soms uit Brazilië kwam. Nee man, uit Amsterdam, maar da’s niks.
Iedereen uit het publiek kende de teksten uit zijn hoofd. Bij het dramatisch intermezzo van Oerend Hard, als de motorrijder zich te pletter rijdt, zat de hele zaal gehurkt op de grond. Toen Benny en de andere razende gitaristen zich hernamen vloog iedereen heukend en gillend overeind.
In de pauze gingen we met z’n vieren halfdronken in de zon liggen in het weiland achter de Rabobank. Nadat we hadden gedanst op Thank God I’m a countryboy. En Alexander een mouwloos shirt had aangeschaft met in vlammende letters NORMAAL. Steffi raakte aan de praat met een lesbo uit de omgeving die haar uitnodigde bij haar thuis. Veel lesbo’s trouwens, bij het concert. Ik werd door allerlei vrouwen in mijn wang geknepen en in mijn oorlel. De meesten hadden hun vriend meegenomen.
Vanuit een loket in de garderobe werden in de pauze fricandellen geserveerd. Je werd erg snel geholpen. Ik nam er nog drie, met mayonaise. Heerlijk. In de zaal hing inmiddels een doordringende bier- en zweetlucht. We sloegen extra consumptiebonnen in, het ging hard.
Heukend en schreeuwend beukte de menigte. De nummers werden in een moordend tempo gespeeld. Benny en zijn maten hadden zich omgekleed en droegen nu een geruite broek en idem bloes. De vier gitaristen speelden in het gelid. Zoals Status Quo, vroeger, in de jaren ’70. Het werd tijd voor het clublied. De muziek viel stil. Uit honderden boerenkelen klonk: Vrouw Haverkamp, vrouw Haverkamp wa hedde grote titten. Hoe witte ge da hoe witte ge da. Ik heb zie zelf in mien hande gehad. Ik zweette, ik schreeuwde, ik was een met de massa. Ik was een boer. Om me heen vond op grote schaal verbroedering plaats.
Plechtig werd het concert afgesloten met het Wilhelmus. De boeren hielden hun arm voor hun borst. De meeste fans bleven hangen voor een veelbelovende jonge band, ook uit de Achterhoek. Alexander ging zich nog eens te goed doen in de snackbar. Wij gingen bijkomen onder de bomen van hotel Witkamp. Van de degelijke kaart kozen we een varkenshaasje met pepersaus. Dat werd heel origineel geserveerd: hangend aan haken boven een rond plateau. We mochten het er zelf afvissen. Ik raakte in gesprek met een Normaalfan van het eerste uur. Hij was niet tevreden over het concert: de jongens hadden de kantjes er vanaf gelopen en het geluid was slecht. Ik protesteerde.
Terug op de kamer van hotel Stegeman viel Steffi om half 10 in slaap. Beneden in de feestzaal was een familiefeest aan de gang. Door de ventilator kon ik maar niet in slaap komen. Misschien waren het ook wel alle indrukken. Rond half 11 bestelde ik beneden aan de bar een biertje. De barman trakteerde op leverworst, gevulde eieren en ossenworst. Hij was jarig. Op het lege terras dronk ik mijn biertje. Het was een heldere nacht. Aan de overkant passeerde langs de kerk een bejaard stel, gearmd. Verder was de hoofdstraat leeg.
